خبر آمد خبری در راه است

سرخوش آن دل كه از آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید، شاید

پرده از چهره گشاید، شاید

دست افشان، پای كوبان می‎روم

بر در سلطان خوبان می‎روم

می‎روم بار دگر مستم كند

بی پر و بی پا و بی دستم كند

می‎روم كز خویشتن بیرون شوم

پرده‎ی لیلا رخی مجنون شوم

هر كه نشناسد امام خویش را

بر كه بسپارد زمان خویش را

با همه‎ی لحن خوش آوایی‎ام

در به در کوچه تنهایی‎ام

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر

نغمه‎ی تو از همه پر شورتر

کاش که این فاصله را کم کنی

مهنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه‎ی ما می‎شدی

مایه‎ی آسایه‎ی ما می‎شدی

هر که به دیدار تو نایل شود

یک شبه حلاّل مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد

سینه ما را عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت

شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه‎ی جان من است

نامه‎ی تو خط امان من است

ای نگهت خاستگه آفتاب

بر من ظلمت‎زده یک شب بتاب

پرده برانداز ز چشم تَرم

تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مدد کار ما

کـی و کجا وعده‎ی دیدار ما

دل مستمندم ای جان به لبت نیاز دارد

به هوای دیدن تو هوس حجاز دارد

به مكه آمدم ای عشق تا تو را بینم

تویی كه نقطه‎ی عطفی به اوج آیینم

كدام گوشه مشعر، كدام كنج منا

ز شوق وصل تو در انتظار بنشینم

ای زلیخا دست از دامان یوسف باز كش

تا صبا پیراهنش را سوی كنعان آورد

ببوسم خاك پاك جمكران را

تـجلی‎خـانه پیغمبران را

خبر آمد خبری در راه است

سرخوش آن دل كه از آن آگاه است .